Bij het woord email denken de meeste mensen vooral aan de typische witte borden en tassen met een dun gekleurd randje, of aan de industrieel aandoende lamparmaturen. Dit bijzondere materiaal of 'smeltglas' was in de 19e eeuw echter alomtegenwoordig voor het afwerken van een eindeloze reeks aan gebruiksvoorwerpen, maar ook grotere objecten als fornuizen, kachels of badkuipen.

De eerste emaillerieën duiken in België op rond 1830. De techniek werd in de eerste plaats toegepast om ijzeren objecten roestvrij en hygiënisch te houden. Vanaf het eind van de 19e eeuw wordt de techniek ook meer en meer gebruikt om duurzame- en weersbestendige reclameborden te vervaardigen. Het hoeft niet te verbazen dat het hierbij vaak om voedingsproducten gaat. De vele grote merken die voortkomen uit de industrialiseringsgolf in de voedingssector als Solo, Pacha, Liebig, Anco, CocaCola,... zetten massaal in op de borden voor hun stijlvol ontworpen boodschappen en slogans. De vele belgische brouwerijen doen ook maar al te graag beroep op de geëmailleerde reclameborden om hun bieren aan te prijzen.

Om aan de vraag te voldoen waren in het eerste deel van de twintigste eeuw in België dus meerdere bedrijven bezig met het vervaardigen van geëmailleerde reclameborden. Een groot aantal vond zich net als de reclamesector in Brussel. Zo waren er onder meer Emailleries de Koekelberg, Emaillerie Belge, Emaillerie Busath (Schaarbeek), Emaillerie L'Etoile (Elsene)... Met de steeds sneller wordende consumptiemaatschappij en reclameindustrie, maar ook de opkomst van plastiek en gelakte aluminium loopt de productie van de duurzame emailborden in de jaren '50 en '60 sterk terug. Eén voor één verdwijnen de emaillerieën om vandaag (gelukkig) nog één springlevende getuige over te houden: Emaillerie Belge.

Dit bedrijf, opgericht in 1923 in Sint-Jans-Molenbeek klinkt bij sommigen wellicht als een instituut in de oren. En deze status verdient het helemaal. Het succesvolle bedrijf produceert duizenden reclameborden, maar krijgt het zoals zijn concurrenten moeilijk vanaf 1960, toch slagen ze erin te overleven. In 1992 wordt het bedrijf overgenomen, maar die overnemer slaagt er niet in om het tij te keren. In 2016 krijgt het bedrijf opnieuw een doorstart, met Vincent Vanden Borre als nieuwe bezieler. Door de overname moet het bedrijf noodgedwongen verhuizen en verlaat Molenbeek. Uiteindelijk wordt in Vorst in een oud depot voor kleding een nieuwe geschikte locatie gevonden.

De overnemers zien potentieel in deze bijzondere techniek en materiaal en behouden de vaste activiteiten van dit bedrijf dat zich de oudste Europese emailfabriek kan noemen. Ze blazen het bedrijf nieuwe adem in door in te zetten op enkele radicale vernieuwingen, zoals een energiezuinigere en kostenefficiënte bakoven, maar zich ook toe te spitsen op nieuwe domeinen als architectuur, design en kunst.
Op die manier is een prachtig stukje Brussels erfgoed met een enorm archief, een bijzondere collectie eigen kleuren en uiteraard vakkennis, gered.

We zijn bijzonder verheugd om u mee te nemen naar deze bijzondere plek, waar enkele iconische belgische merken de reclame voor hun voedingswaren lieten vervaardigen. Tijdens het bezoek wordt u ondergedompeld in een indrukwekkende wereld van kleuren en doorloopt u de verschillende procedures en technieken voor het vervaardigen van deze prachtige borden. Uiteraard krijg je er ook een blik op een fijne selectie van hun realisaties.

​

CONCERT: Soet Kempeneer en Benjamin Sauzereau